[ ‘ગુજરાત સમાચાર’ રવિપૂર્તિની લોકપ્રિય કૉલમ ‘હું શાણી ને શકરાભાઈ’માંના કેટલાક ચૂંટેલા લેખોના તાજેતરમાં પ્રકાશિત થયેલ પુસ્તક ‘હાસ્ય મધુર મધુર’માંથી સાભાર. .]
શાણીબહેનની મસિયાઈ બહેન બહુ દિવસથી બીમાર હતી. શાણીબહેન તેને સ્વપ્નમાં દેખાયાં. એને મન થયું બહેનને મળી લેવાનું. કદાચ પછી ન મળાય તો ? શાણીબહેનને સુરત જવાનું થયું ને શકરાભાઈનો મૂડ ડાઉન થઈ ગયો. એય શાણીની જોડે જવા તૈયાર થયા. શાણીબહેને બહુ ના પાડી. બે-ત્રણ દિવસમાં પાછી આવવાનો વાયદો કર્યો.
મંજરી એમનો સ્વભાવ બરાબર જાણે. શાણીબહેનનું એમને એટલું બધું એટેચમેન્ટ-સાનિધ્ય હતું કે એમને શાણીની જરા સરખી ગેરહાજરીય જીરવાતી નહિ. પણ મુન્નાએ જરા કૉમેન્ટ કરી :
‘મમ્મી, પપ્પા જ્યાં ને ત્યાં મામેરાની જોડે ને જોડે સારા લાગે ?’
શકરાભાઈ સાંભળી ગયા. એમને થયું કે સારું નહિ લાગે. અને મંજરીએ કહ્યું : ‘પપ્પા ! મમ્મી નથી પણ હું છું ને ? તમને જરાય તકલીફ નહિ પડે.’ શકરાભાઈને હવે માંડી વાળવું પડ્યું. સ્ટેશન પર શાણીબહેનને ગાડીમાં બેસાડ્યાં, ગાડી ઊપડી ત્યાં સુધી – ગાડી સ્ટેશનની બહાર નીકળી ત્યાં સુધી હાથ હલાવ્યા કર્યો. મંજરીય સાથે હતી. તેને લાગ્યું કે પપ્પા બહુ પોચટ છે….. મમ્મીની બાબતમાં વધારે સેન્સિમેન્ટલ છે. મંજરી એમનું જરા ઝંખવાયેલું મોઢું જોઈ વિચારતી હતી કે હું જો ક્યાંક બહારગામ જાઉં તો મુન્નો શું કરે ? એ પપ્પાની જેમ ઢીલો-પોચો થઈ જાય ? પણ હજી એવો અનુભવ થવો બાકી હતો.
‘મમ્મી, પપ્પા જ્યાં ને ત્યાં મામેરાની જોડે ને જોડે સારા લાગે ?’
શકરાભાઈ સાંભળી ગયા. એમને થયું કે સારું નહિ લાગે. અને મંજરીએ કહ્યું : ‘પપ્પા ! મમ્મી નથી પણ હું છું ને ? તમને જરાય તકલીફ નહિ પડે.’ શકરાભાઈને હવે માંડી વાળવું પડ્યું. સ્ટેશન પર શાણીબહેનને ગાડીમાં બેસાડ્યાં, ગાડી ઊપડી ત્યાં સુધી – ગાડી સ્ટેશનની બહાર નીકળી ત્યાં સુધી હાથ હલાવ્યા કર્યો. મંજરીય સાથે હતી. તેને લાગ્યું કે પપ્પા બહુ પોચટ છે….. મમ્મીની બાબતમાં વધારે સેન્સિમેન્ટલ છે. મંજરી એમનું જરા ઝંખવાયેલું મોઢું જોઈ વિચારતી હતી કે હું જો ક્યાંક બહારગામ જાઉં તો મુન્નો શું કરે ? એ પપ્પાની જેમ ઢીલો-પોચો થઈ જાય ? પણ હજી એવો અનુભવ થવો બાકી હતો.
શકરાભાઈ ઑફિસે ગયા. પણ એમને ચેન પડ્યું નહિ. ફાઈલો તપાસવામાં જીવ લાગ્યો નહિ. પટાવાળાને થયું કે સાહેબ આજે મૂડમાં નથી. એ જરા સાહેબની નિકટનો હતો એટલે પૂછ્યું :
‘સાહેબ, તબિયત બરાબર નથી ?’
શકરાભાઈ ઝડપાઈ ગયા. એકદમ ચોંકીને બોલી ઊઠ્યા : ‘ના, ના, ક્વાઈટ વેલ….’ કહીને વાત ટાળી.
રિસેસમાં મંજરીને ફોન કર્યો : ‘તારી મમ્મી સુરત પહોંચી ગઈ ? ફોન આવ્યો ?’
‘પપ્પા ! હજી તો રસ્તામાં હશે…. એટલી વારમાં સુરત ક્યાંથી પહોંચે ? તમે ચિંતા ન કરશો. મમ્મીનો ફોન આવશે કે તરત તમને જણાવીશ.’
‘હાં હાં….. ઠીક છે…. ગાડી રસ્તામાં લેઈટ ન પડે તો સારું.’ એમ કહીને તેમણે ફોન મૂકી દીધો. ત્રણેક વાગ્યા છતાં મંજરીનો ફોન ન આવ્યો. શકરાભાઈનું ભોળું મન ચિંતા કરવા લાગ્યું. શાણીને એકલી મોકલી તેનો પસ્તાવો થવા લાગ્યો. પોતે જાતે એને સુરત મૂકી આવ્યા હોત તો સારું થાત. એની બહેનની ખબર પણ જોઈને પાછા આવી શકાત. એમને મનમાં મુન્ના પ્રત્યે જરા ગુસ્સો આવ્યો. એ બહુ ઓવરવાઈઝ થઈ ગયો છે.
‘સાહેબ, તબિયત બરાબર નથી ?’
શકરાભાઈ ઝડપાઈ ગયા. એકદમ ચોંકીને બોલી ઊઠ્યા : ‘ના, ના, ક્વાઈટ વેલ….’ કહીને વાત ટાળી.
રિસેસમાં મંજરીને ફોન કર્યો : ‘તારી મમ્મી સુરત પહોંચી ગઈ ? ફોન આવ્યો ?’
‘પપ્પા ! હજી તો રસ્તામાં હશે…. એટલી વારમાં સુરત ક્યાંથી પહોંચે ? તમે ચિંતા ન કરશો. મમ્મીનો ફોન આવશે કે તરત તમને જણાવીશ.’
‘હાં હાં….. ઠીક છે…. ગાડી રસ્તામાં લેઈટ ન પડે તો સારું.’ એમ કહીને તેમણે ફોન મૂકી દીધો. ત્રણેક વાગ્યા છતાં મંજરીનો ફોન ન આવ્યો. શકરાભાઈનું ભોળું મન ચિંતા કરવા લાગ્યું. શાણીને એકલી મોકલી તેનો પસ્તાવો થવા લાગ્યો. પોતે જાતે એને સુરત મૂકી આવ્યા હોત તો સારું થાત. એની બહેનની ખબર પણ જોઈને પાછા આવી શકાત. એમને મનમાં મુન્ના પ્રત્યે જરા ગુસ્સો આવ્યો. એ બહુ ઓવરવાઈઝ થઈ ગયો છે.
મંજરીના ફોનની રાહ જોતાં ચાર વાગ્યા. મંજરીને ફરી ફોન કરવામાં તેમને સંકોચ થવા લાગ્યો. મંજરીને શું લાગે ? એમનું ટેન્શન વધી ગયું. મનમાં પાકો નિર્ણય કરીને મંજરીને ફોન કરવાની તૈયારીમાં હતા. તેવામાં જ ફોન રણક્યો. બાળકના જેવી તીવ્ર ઉત્કટતાથી – ઉત્સાહથી તેમણે ફોન ઉપાડ્યો : ‘હેલો…. હેલો…..’
‘પપ્પા ! મમ્મીના પહોંચવાનો ફોન હજી આવ્યો નથી. કદાચ ટ્રેન મોડી હોય.’
શકરાભાઈના હાથમાં ફોન ધ્રૂજી રહ્યો. પરાણે એ બોલ્યા : ‘રસ્તામાં એને કંઈ મુસીબત તો નહિ નડી હોય ?’
‘ના, ના, પપ્પા ! મુસીબત શેની નડે ? હમણાં ટ્રેનો અવારનવાર મોડી પડતી હોય છે. તમે ચિંતા ન કરશો. મમ્મી સુખરૂપ પહોંચી જશે.’ પણ શકરાભાઈનું ચંચળ ચિતડું ચિંતા કર્યા વિના શેનું જંપે. એમણે ઘડિયાળ સામે જોયું. સવાચાર થયા હતા. ઑફિસેથી વહેલા ઘરે પહોંચવાનું તેમને મન થઈ આવ્યું. ડામાડોળ સ્થિતિમાં તે ઊભા હતા. પટાવાળાને ફાઈલો સોંપી દેવા ઘંટડી વગાડતા જતા હતા ત્યાં ફરી ફોન રણક્યો. તેમણે બાળક મીઠાઈ પર ઝડપ મારે તેમ ફોન ઝડપી લીધો.
‘હેલો…. હેલો…..!’
‘હા પપ્પા ! હું મંજરી. મમ્મી સુરત ટાઈમસર પહોંચી ગઈ હતી. ગાડી લેટ નહોતી. પણ ત્યાં બધાંને હળવામળવામાં ફોન કરવાનો રહી ગયો. એમની બહેનની તબિયત સારી છે.’ શકરાભાઈને મોટી હાશ થઈ ગઈ. એ પાછા કામમાં લાગી ગયા.
‘પપ્પા ! મમ્મીના પહોંચવાનો ફોન હજી આવ્યો નથી. કદાચ ટ્રેન મોડી હોય.’
શકરાભાઈના હાથમાં ફોન ધ્રૂજી રહ્યો. પરાણે એ બોલ્યા : ‘રસ્તામાં એને કંઈ મુસીબત તો નહિ નડી હોય ?’
‘ના, ના, પપ્પા ! મુસીબત શેની નડે ? હમણાં ટ્રેનો અવારનવાર મોડી પડતી હોય છે. તમે ચિંતા ન કરશો. મમ્મી સુખરૂપ પહોંચી જશે.’ પણ શકરાભાઈનું ચંચળ ચિતડું ચિંતા કર્યા વિના શેનું જંપે. એમણે ઘડિયાળ સામે જોયું. સવાચાર થયા હતા. ઑફિસેથી વહેલા ઘરે પહોંચવાનું તેમને મન થઈ આવ્યું. ડામાડોળ સ્થિતિમાં તે ઊભા હતા. પટાવાળાને ફાઈલો સોંપી દેવા ઘંટડી વગાડતા જતા હતા ત્યાં ફરી ફોન રણક્યો. તેમણે બાળક મીઠાઈ પર ઝડપ મારે તેમ ફોન ઝડપી લીધો.
‘હેલો…. હેલો…..!’
‘હા પપ્પા ! હું મંજરી. મમ્મી સુરત ટાઈમસર પહોંચી ગઈ હતી. ગાડી લેટ નહોતી. પણ ત્યાં બધાંને હળવામળવામાં ફોન કરવાનો રહી ગયો. એમની બહેનની તબિયત સારી છે.’ શકરાભાઈને મોટી હાશ થઈ ગઈ. એ પાછા કામમાં લાગી ગયા.
ઑફિસથી ઘેર આવ્યા ત્યારે મંજરીએ એમને ભાવતો નાસ્તો બટાકાપૌંઆ અને કડકમીઠી ચા તૈયાર રાખ્યાં હતાં. પપ્પાને ખુશ રાખવા મંજરીએ મમ્મીની વાતો કરવા માંડી – ‘મમ્મી ગઈ…. એટલે બહેન ખુશ થઈ ગઈ. મમ્મી બે દિવસમાં જ આવી જવાનું કહેતી હતી. એ એકદમ મઝામાં છે. રાતે પાછો ફોન કરશે.’ શકરાભાઈને નાસ્તાથી નહિ તેટલો શાણીની વાતો સાંભળીને આનંદ થયો. રાતે મંજરીએ એમને માટે ભાવતી રસોઈ બનાવી હતી. એ દીકરીની જેમ પ્રેમથી પપ્પાને પીરસતી હતી. શકરાભાઈને સંતોષ હતો, પણ શાણી પીરસે અને વહુ પીરસે તેમાં ફેર હોય એવો કદાચ શકરાભાઈને અહેસાસ થતો હતો. રાતે શાણીબહેનનો ફોન ન આવ્યો એટલે પાછા એ વ્યગ્ર થયા. મંજરીને કહે :
‘જરા મમ્મીને ફોન જોડને ! આપણે એની બહેનની ખબર તો પૂછવી જોઈએ ને !’ મંજરી સમજી ગઈ અને મુન્નાએ પણ પાછળથી મંજરીને સહેજ હળવાશથી અણસારો કર્યો. બહેનની તબિયતનું નામ અને મમ્મીનું કામ…. શકરાભાઈએ ફોન પર લાંબો વાર્તાલાપ કરવા માંડ્યો. શાણીએ બેત્રણ વાર રોક્યા. હવે મૂકું છું… પણ શકરાભાઈની જીભ વાચાળ બની હતી.
‘જરા મમ્મીને ફોન જોડને ! આપણે એની બહેનની ખબર તો પૂછવી જોઈએ ને !’ મંજરી સમજી ગઈ અને મુન્નાએ પણ પાછળથી મંજરીને સહેજ હળવાશથી અણસારો કર્યો. બહેનની તબિયતનું નામ અને મમ્મીનું કામ…. શકરાભાઈએ ફોન પર લાંબો વાર્તાલાપ કરવા માંડ્યો. શાણીએ બેત્રણ વાર રોક્યા. હવે મૂકું છું… પણ શકરાભાઈની જીભ વાચાળ બની હતી.
રાતે એમને સૂનું લાગ્યું. શાણીની પથારી ખાલી જોઈને નિશ્વાસ મૂક્યો. એમ બીજો દિવસ પણ જેમતેમ પસાર થઈ ગયો. શાણીની બહેનની તબિયત સુધરવા માંડી હતી. શકરાભાઈ કહે :
‘તારી મમ્મીએ હવે પાછા આવી જવું જોઈએ. કોઈને ત્યાં બહુ દિવસ પડ્યા રહેવું સારું નહિ.’
મુન્નો-મંજરી ખાનગીમાં હસતાં.
શકરાભાઈ ઑફિસે જતા હતા તેવામાં એમની બાજુની ઑફિસના કાન્તિલાલ મળી ગયા. શકરાભાઈએ તેમને કારમાં લિફ્ટ આપીને પૂછ્યું : ‘કેમ, મઝામાં ?’
‘હોવ…. જલસા છે.’
‘જલસા ? કેમ ?’
‘અરે વાઈફ પિયર ગઈ છે. ફુલ ફ્રીડમ…. કશી ચિંતા જ નહિ. મોડા ઊઠો, હોટલમાં જમો, પિક્ચરમાં જાવ. બસ ખાવ-પીવો ને મોજ કરો.’
શકરાભાઈને આઘાત લાગ્યો : ‘વાઈફ વિના તમને એકલવાયું નથી લાગતું ?’
‘એકલવાયું ? ના રે ના. વાઈફ પણ આપણી સાથે Too much હોય. માથા પર જ હોય તો મોનોટોની – કંટાળો ન આવે ? થોડા દિવસ મેકે જાય તો આપણને છુટ્ટી.’ શકરાભાઈને થયું કે આય ખરો…. વાઈફ વિના એને જલસા છે ! દુનિયામાં કેવા કેવા માણસો છે. વાઈફ પિયર જાય એટલે જલસા !
‘તારી મમ્મીએ હવે પાછા આવી જવું જોઈએ. કોઈને ત્યાં બહુ દિવસ પડ્યા રહેવું સારું નહિ.’
મુન્નો-મંજરી ખાનગીમાં હસતાં.
શકરાભાઈ ઑફિસે જતા હતા તેવામાં એમની બાજુની ઑફિસના કાન્તિલાલ મળી ગયા. શકરાભાઈએ તેમને કારમાં લિફ્ટ આપીને પૂછ્યું : ‘કેમ, મઝામાં ?’
‘હોવ…. જલસા છે.’
‘જલસા ? કેમ ?’
‘અરે વાઈફ પિયર ગઈ છે. ફુલ ફ્રીડમ…. કશી ચિંતા જ નહિ. મોડા ઊઠો, હોટલમાં જમો, પિક્ચરમાં જાવ. બસ ખાવ-પીવો ને મોજ કરો.’
શકરાભાઈને આઘાત લાગ્યો : ‘વાઈફ વિના તમને એકલવાયું નથી લાગતું ?’
‘એકલવાયું ? ના રે ના. વાઈફ પણ આપણી સાથે Too much હોય. માથા પર જ હોય તો મોનોટોની – કંટાળો ન આવે ? થોડા દિવસ મેકે જાય તો આપણને છુટ્ટી.’ શકરાભાઈને થયું કે આય ખરો…. વાઈફ વિના એને જલસા છે ! દુનિયામાં કેવા કેવા માણસો છે. વાઈફ પિયર જાય એટલે જલસા !
કાન્તિલાલે કારમાંથી ઊતરતાં શકરાભાઈને સલાહ આપી કે તમેય વાઈફને થોડા દિવસ પિયર ધકેલી દો ! અને જલસા કરો !’ શકરાભાઈ મોં વકાસીને જોતા જ રહી ગયા.
